“Agon” jest spektaklem niosącym ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Stanowi opowiedzianą przez ciało historię walki pomiędzy sobą samą a matczynymi obowiązkami. Nie daje prostej odpowiedzi, który wybór jest tym lepszym.

W tańczonym monodramie Dominika Knapik występuje w roli matki-performerki rozdartej pomiędzy światem własnych dążeń a pełnym oddaniem dziecku. Mimo pojawienia się potomka i poświęcania mu całego czasu myśli o pracy wciąż jej towarzyszą. Można odczuć, że czas towarzyszący urodzeniu dziecka, stał się przełomem, spowodował przerwanie dotychczasowego pasma sukcesów kobiety. Wcześniej była w stanie sprostać każdemu zadaniu, ale nie była zdolna urodzić siłami natury. Wytrenowane ciało po raz pierwszy okazało się zawodne.

Knapik w tanecznym transie wciela się w swojego syna, przechodzącego terapię z wirtualną terapeutką z przyszłości. Potomek próbuje sobie poradzić ze śmiercią matki, która zmarła w wyniku przepracowania. Performerce towarzyszy kilka rekwizytów: fotel w kształcie dłoni, grecka maska, pluszowa Świnka Peppa. Rekwizyty wydają się na pozór niczym nie związane. Jednak czy nie można ich uznać za nieodzowne atrybuty opiekuńczej matki, której całym życiem jest teatr? Są to symbole obrazujące punkty zaczepienia kobiety wchodzącej w nową rzeczywistość.

Spektakl, mimo że był emitowany tylko w formie rejestracji przyciąga uwagę. Pozwala odczuć skrajne emocje towarzyszące wchodzeniu w dojrzałe i świadome macierzyństwo. Stara się odpowiedzieć na pytanie, czy musi ono zawsze stać się końcem, czy tylko kolejny rozdziałem życia.

—
Patrycja Kowańska
“Agon”
Teatr Łaźnia Nowa
Pokazy premierowe w ramach Boskiej Komedii: 07.12.2020 [online]
dramaturgia: Patrycja Kowańska
reżyseria, choreografia: Dominika Kanpik
kostiumy: Natalia Mleczak
sound design: Justyna Stasiowska
realizacja światła: Sławomir Matysiak
realizacja dźwięku: Jacek Kosiba
realizacja wideo: Jakub Katarzyński